About leaving somewhere/ bir yerden veya birinden ayrılmak hakkında

Hayatım boyunca hep bir yerlerden ayrılmak zorunda kaldım ve buna 13 gibi çok erken bir yaşta başladım. İlk ayrılışım aile evimden liseyi şehir dışında okuyacak olmam sebebiyle olmuştu. Daha sonra üniversite için daha uzak bir şehir olan izmire gitmek için veda ettim çocukluğumun başladığı şehirden. Ve sonra yaşamaktan oldukça memnun olduğum kendimi aynı zamanda bulmaya başladığım bu şehirden de yetişkinlik hayatıma başlamak üzere ayrıldım. tabi bunlar benim nazarımda büyük ayrılışlar. bir de bunlar haricinde küçüklü büyüklü bir sürü vedalar deneyimledim; bazı arkadaşlıklardan, oturmayı çok sevdiğim cafeden, bazı alışkanlıklarımdan, yürümeyi çokça sevdiğim patikadan, sık gitmesem de istediğimde gidebileceğimi bilmenin verdiği Yerlerin güven hissinden ve veda ettiğimi bile farketmediğim çokça şeyden ayrıldım sessizce. Bir şeyleri yapmak zorunda olmanız veya çok defa yapmanız onu her zaman iyi yapabileceğiniz anlmına gelmiyor. Bütün ayrılışlar veya vedalar da aynı eksiklikleri veya tamamlanmışlıkları beraberinde getirmiyor. Benim bugünki vedam oldukça kolay ve alışılmıştı.